در اوايل قرن بيستم به اين واقعيت پي برده شد كه ماشين القايي بعد از قطع ولتاژ خط ممكن است در حالت تحريك باقي بماند ولي براي ايجاد چنين تحريكي شرايط خاصي مورد نياز بود. محققان بعد از پژوهش و تحقيق در يافتند كه با اتصال خازنهايي به ترمينال موتور القايي در حال چرخش (توسط توان مكانيكي بيروني) شرط تحريك پايدار بوجود آمده و ولتاژ بطور پيوسته توليد مي شود. بنابراين يك سيستم توليد جديدي متولد شد كه در آن ولتاژ خروجي شديداً به مقدار خازن تحريك و سرعت روتور و بار بستگي دارد. اين نوع توليد تا سالهاي 1960-1970 به فراموشي سپرده شد و مطالب كمي در مورد آن نوشته شد.

 علت اين بي توجهي در اهميت عملي كم چنين توليدي مستتر بود. چرا كه ژنراتور القايي به تنهايي توانايي كنترل ولتاژ و فركانس توليدي را ندارد. از اين رو ژنراتورهاي سنكرون در واحدهاي توليدي بکار گرفته و هرساله مقدار زيادي سوخت صرف توليد برق ac مي شود. طبيعي است با استفاده روزافزون از آلترناتورهاي سنكرون، آنهااز نظر مقادير نامي، روشهاي خنك سازي، تكنولوژي ساخت و مدلسازي اين ژنراتورها دستخوش رشد و تحول شدند، اما ساختار اساسي آنها بدون تغيير ماند ولي بدليل نگراني از نرخ كاهش شديد منابع انرژي تجديدناپذير و به طبع آن صعود چشمگير قيمت نفت از يك طرف و ظهور و رشد قطعات نيمه هادي قدرت و پيشرفت كنترل صنعتي از طرف ديگر ژنراتور القايي بازگشت مجددي يافت. 

از اين رو علاقمندي زيادي براي استفاده از انرژي هاي تجديدپذير، مثل باد جهت جايگزيني سوخت و كاهش نرخ مصرف سوخت ايجاد شد و توجه به ژنراتور القايي به خاطر مزاياي زيادي كه دارد بيشتر شد.

در سالهاي اخير كاربرد ژنراتور القايي در توليد برق از توربینهای بادي و آبی کوچک مورد توجه زيادي قرار گرفته است. چرا كه سادگي نگهداري و كاهش منابع انرژي فسيلي و توانايي ژنراتور القايي براي تبديل توان مكانيكي از فاصله وسيعي از سرعت روتور موجب شده تا به فكر جايگزيني انرژي باد به جاي سوختهاي فسيلي بيافتند و انبوه تحقيقات در اين زمينه نشانگر توانايي آن در رفع مشكلات حاضر است.